Geplaatst op 2 juli 2015 15:27 door Jennifer Rozeboom
Het faillissement van crowdfundingsplatform Boober Nederland B.V.
Crowdfunding wordt nog wel eens genoemd als een financieringsmogelijkheid naast de traditionele bankfinanciering. Tijdens ons KienhuisHoving Academy Event “Crowdfunding en andere alternatieve financieringen” hebben wij daarom onlangs onder andere gesproken over de structuur van crowdfunding, en de mogelijke rol van het crowdfundingsplatform.
Een bekend crowdfundingsplatform was Boober Nederland B.V. Boober bood een online platform waarop particuliere geldvragers en kredietverstrekkers elkaar ontmoetten. Deze ontmoetingen waren anoniem; geldgevers en geldvragers waren niet op de hoogte van elkaars identiteit. Alleen Boober kende de partijen achter de kredietovereenkomst. Totstandkoming van deze kredietovereenkomsten en het beheer en de incasso van de aflossingsbedragen liepen via Boober. Alle betrokken partijen gingen daarom een gebruikersovereenkomst met Boober aan, waarin aan Boober bepaalde volmachten werden verleend. Op 4 augustus 2009 werd Boober failliet verklaard, en alle overeenkomsten met Boober zijn daarmee beëindigd.
Door het wegvallen van Boober moesten partijen, die elkaar niet kenden, zelf hun kredietovereenkomsten afwikkelen. De curator van Boober heeft daarom de administratie aan partijen vrijgegeven. Stichting Boober Afwikkeling Gebruikersovereenkomst (SBAG), waarin 80% van de geldgevers zich heeft verenigd, vordert betaling van de aflossingen door een bepaalde kredietnemer. Deze betwist echter dat de kredietovereenkomst is gesloten met de kredietverstrekkers; deze overeenkomst zou zijn gesloten met Boober. Het contact verliep immers via Boober en partijen kenden elkaar ten tijde van het sluiten van de kredietovereenkomst niet, aldus de geldvrager. De rechter was het daarmee niet eens. Het feit dat partijen elkaar ten tijde van het aangaan van de kredietovereenkomst niet kenden, betekent niet dat de kredietovereenkomst niet is aangegaan tussen de geldvrager en de geldnemer. Uit de gebruikersovereenkomst is duidelijk af te leiden dat Boober zelf geen contractspartij was en de overeenkomst tot stand kwam tussen de geldvrager en de geldgever. De geldnemer is daarom verplicht de aflossingen aan de geldgevers te voldoen.
Uit deze uitspraak blijkt de rol die een crowdfundingplatform kan hebben. Deze kan verschillende diensten aanbieden, zoals ondersteuning bij de totstandkoming van een kredietovereenkomst of het beheren van deze overeenkomsten, zonder zelf contractspartij te worden. Indien een platform is gebaseerd op anonimiteit, is het raadzaam om bij het wegvallen van dit platform, de identiteit van de andere contractspartij zo snel mogelijk te achterhalen. De verplichtingen die voortvloeien uit de kredietovereenkomst, zoals het betalen van aflossingen, blijven ongewijzigd in stand en worden niet geraakt door een faillissement van het platform.
Mocht u vragen hebben met betrekking tot crowdfunding of andere alternatieve financieringsvormen, neem dan gerust contact op met KienhuisHoving advocaten en notarissen, sectie Banking & Finance.